جمعه های انتظار

سفری در پیش رو دارم سفری به اعماق وجودم که ثانیه ثانیه سفر دنیایی کاسته و به سفر اخرتی نزدیک ونزدیکتر شاید به اندازه یه چشم بهم زدنی

کوله باری بر دوش ویه ردپای نامحسوس که خدا از ان اگاهه .
سال 1401 با هرتخلی وشیرینی
گاه بی گاه لبخند بود وهرزگاهی اشک و چشمانی چشم بهراه وخسته ودوخته به جاده انتظار در قندوقچه قلبم به عنوان یادگاری در دفترچه خاطراتم به امانت میگذارم
واماااااا در کوله ام که باخودم تا ابد بهمراه خواهم داشت از خودگذشتگی و در راه خدا عاشقانه قدم برداشتنه
میخوام شفاف و روشن وبا غربالگری کامل براهم ادامه بدم
چون طول عمرم باازای عرض اش تکمیل کننده است…

#به_قلم_خودم