جمعه های انتظار

چنین است که اگر قرار بر این باشد
از وجودِ منزهِ مقدس ات سخنی به میان آورم ، کلمات !
راستایِ زوال و اضمحلال را در پیش می گیرند.
از زوال و نیستیِ کلمات متعجب و متحیر
نباید شد چرا که واژه ها مستحقِ این فلاکت هستند.
واژه ها حرف به حرف در حاشیه ی یکدیگر قرار می گیرند و با غرورِ تمام و کمال ، سلطنت و شاهنشاهی می کنند
ولیکن ، بحث اگر بحثِ حضرتِ قلبِ بنده باشد ، واژه ها چیزی جز مفلسِ مضطرِ مُعسِر نخواهند بود. عریان میشوند . . .
فراست و کیاستشان در محاذیِ وجودِ مهذبِ منزه ات ، قاصر و عاجز میشود.
من به قربانِ ورید های برجسته شده و
پینه های بسته شده ی جفت دستانت . . .
حال تو بگو! چگونه تو را به وصف بنشانم هنگامی که چیزی در چنته ندارم و هر چیزی
که بگویم گزافه گویی ای بیش نیست؟!
وصفِ تو مُحال است و نامقدور و من درمانده تر از آنم که چیزی که در شانِ وصفِ تو باشد را به رویِ کاغذ بیاورم.
تنها برایم مقدور است تو را در آغوش بگیرم و به یقین می گویم که
آن هنگام ، اشک هایم ناخواسته راه خود را پیدا کرده و سیلی به راه خواهد افتاد تا شاید . . .
تنها شاید اندکی از حجمِ علاقه ام را نشان بدهد!
روزت مبارک تمامِ من 💕

#روز_زن
#روز_مادر
#ولادت_حضرت_زهرا