جمعه های انتظار

#همنشین_خدا 

جلسه (9)
سلام به شما معلم عزیز

 همه میدونیم که هنگامِ مرگ روح از بدن ما خارج می شود.

 این خروج روح برای بعضی ها مثلِ بوییدن گلِ خوشبو ، شیرین و آسان است و برای بعضی ها ـ طبقِ روایات ما ـ مثل کندن پوست گوسفند زنده سخت و دردناک است.

حالا یک سوال بپرسم : «قبضِ روح من و شما چه جوری است؟»

چسب رو اگه کف دست بچسبانیم، موقعِ کندن راحت جدا می‌شود. اگر پشتِ دست باشه موقع کَندن چون به مویِ دست دلبستگی پیدا کرده جِز و وِلزش بلند می شود.

من و شما هم اگر به دارایی هامون مقامِ مون ، همسرمون، ثروتمون دلبسته باشیم قبض روحمون سخت می شود.

امام خمینی در ابتدای تدریسِ شون همیشه این دعا رو می فرمودند: « إِلَهِي هَبْ لِي كَمَالَ الِانْقِطَاعِ إِلَيْك‏ » خدایا من رو از هر چه غیر از خودت هست قطع کن و بِبُر.

دارایی دنیا داشته باشم ولی دلبسته اش نباشم.

خدا دوست داشت ما دلبستگی نداشته باشیم و «انقطاع الی الله» داشته باشیم. به همین خاطر یک تمرینی رو روزانه پنج بار برای «انقطاع الی الله» برای ما در نظر گرفت به نامِ نماز. 

در نماز ما هم انقطاعِ جسمی داریم ، هم انقطاع روحیِ و قلبی

مثلاً تا صدایِ اذان رو شنیدی از دارایی هات دل بِکَن ، قطع کن ارتباطت رو با اون ها و به سمت نماز برو. 

«تکبیرةُ الاحرام» که می گوییم دست ها را می بریم بالا، عرفا فرمودند : معنای بالا بردن دست ها این است که هر چه دارایی دارم هر چه توجه دارم پشت سر می اندازم ارتباط م رو با آنها قطع می کنم و به خدا متصل می شوم.

چرا موقع نماز گفتن سرتون رو این طرف و اون طرف نگردانید؟ چرا گفتند با دیگری سخن نگوید؟ شاید به خاطر اینه که ما داریم تمرین 

«انقطاع الی الله» می کنیم.

چرا گفتن وقتی ایستادید حتی مردمک چشمتون رو این طرف و اون طرف نیندازید؟ چون انقطاعِ ما را کمرنگ می کند.

از ما خواستن که نمازمون با «حضور قلب» باشه. «حضور قلب» یعنی انقطاعِ قلب از غیر خدا و اتّصالش به خدا. هر چی نمازمون بیشتر با حضور قلب باشه، این تمرینِ انقطاعِ قلبی بیشتر و بهتر انجام می شود.

امام خمینی سال های سال نمازِ خوب خواندند و این تمرین رو انجام دادند ، در آخرِ عُمرشان که نوه هاشون بیشتر شده بود ـ که به ظاهر دلبستگی بیشتر می شود ـ مقام شان بالاتر رفته بود و قوه قضاییه و مقننه و مجریّه زیر دستشان بود و ثروت ایران به ظاهر زیر دست ایشان بود ؛ با این حال در وصیت نامشون نوشتند : «با دلی آرام و روحی شاد و ضمیری امیدوار از خدمت شما مرخّص می شوم» 

یعنی این تمرین رو بخوبی انجام دادند.

ما هم بیایم فرصتِ نمازها رو قدر بدانیم و «انقطاع الی الله» رو در نمازها مون تمرین کنیم.