جمعه های انتظار

#کودک_از_نظر_وراثت_وتربیت_در_اسلام

جلسه نوزدهم:

مختصات:

 در باطن انسان استعداد و قابلیت مخصوصی نهفته است که در هیچ حیوانی وجود ندارد این قابلیت است که در مدارج ایمانی و مراحل اخلاقی میتواند آدمی را به اوج اعلای ر انسانیت برساند و او را از هر پلیدی و ناپاکی محفوظ نگاه دارد در مجاری علمی و درک نوامیس خلقت انسان را حاکم بر جهان طبیعت کنند، کلیه نیروهای ارضی و موالید زمین را مطیع و فرمانبردار او نماید و به اجرام سماوی دست دراز کند و آنها را نیز مسخر نماید. ولی سرمایه منحصر به انسان در باطن بشر بصورت قابلیت و استعداد است و خود به خود هرگز ظاهر نمی شود، فقط در پرتو تعلیم و تربیت است که آن ذخایر عظیم از قوه به فعلیت می آید و قابل بهره برداری می شود.
صداها و آهنگهای حیوانات که هر یک به منزله علامتی است احتیاج به تعلیم و تربیت ندارند ولی سختن گفتن که اولین و ساده ترین ظهور انسانیت است بدون مربی نمی شود. اگر بچه ای را از روز ولادت در تنهایی نگاه بدارند و با او حرف نزنند قطعاً قابلیت تکلم در او میمیرد و به فعلیت نمی رسد. سایر استعدادهای عالی انسان نیز فقط از راه تعلیم و تربیت بروز میکند.