ایستگاه_تفکر
#ایستگاه_تفکر
از زندگی خسته شدی؟
به درس خودن امید نداری؟
دنیا برات پوچ شده؟
زمزمه درونت شده این دنیا دیگه به هیچ دردی نمی‌خوره؟
برای لذت بردن از دنیا و تلاش کردن برای ساختن آخرت و دنیا، نیاز به داشتن امید هست.
گوشی‌های قدیمی رو دیدی؟ با سه یا چهار خط مقدار باتری رو نشون می‌ده.
امید هم همینطوره گاهی اوقات کم میشه و گاهی اوقات زیاد. الان همه دارن تلاش می‌کنن تا باتری امید آدما کم بشه، اما برای زیاد کردن باتری کسی کاری نمی‌کنه.
بیشتر آدم‌ها برای حل کردن مشکلات و موانع سر راهشون، دنبال راه‌های دنیایی می‌گردن؛ در صورتی که خیلی وقتی نیروی ما از عالم بالا از این عالمی که با چشم ما دیده میشه تامین میشه.
برای ارتباط برقرار کردن با عالم بالا همیشه وقت هست، اما گاهی وقت پلاس هست؛ یعنی تو اون زمان خاص چند برار از بقیه زمان‌ها می‌تونی با خدا ارتباط برقرار کنی.
یکی از اون زمان‌ها، ماه خدا ماه رجب هست. ماهی که در های رحمت به روی همه ما بازه. تو این ماه ما می تونیم باتری امیدمون رو کلی شارژ کنیم.
حاج آقا چرا تو این ماه میشه امید مون رو زیاد کنیم؟
یکی از دعاهای که تو ماه رجب می‌خونیم دعایی یا مَنْ اَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ” هست. از همون اول دعا پر از امیده.
می‌گه: ای که برای هر خیری به او امید دارم؛ یا تو یه بندی دیگه از دعا می‌گه ای کسی که به من چیز‌های زیادی دادی در حالی که من تو رو کم عبادت کردم و……
بچه‌ها فکر کنید یک ماه هر روز با کسی حرف بزنی که همه عالم رو ساخته، ناظم این نظم قشنگ جهان هستی، اونم حرفهای ساده و معمولی نه‌ها حرفهای قشنگ و پر از امید، حرفهای دلبرانه.
بازم باتری امیدت خالی می‌مونه؟ نه
بازم زندگی برات بی‌ارزش میشه؟ نه
حالا که ماه رجب رسیده خوبه که ما باتری امیدمون رو شارژ کنیم؛ برای شارژ باتری هم کاری سختی نیاز نیست انجام بدیم؛ سراغ مفاتیح بریم و دعاهای ماه رجب رو بخونیم، عربی‌اش هم نشد ترجمه‌شو بخونیم، بعد از یک ماه تغییر رو تو زندگی هست می‌کنی.
